"بدان؛ خدایی که گنج های آسمان و زمین در دست اوست 

به تو اجازه درخواست داده 


و اجابت آنرا به عهده گرفته است .

تو را فرمان داده که از او بخواهی تا عطا کند .

در خواست رحمت کنی تا ببخشاید 

و خداوند بین تو و خودش کسی را قرار نداده تا حجاب و فاصله ایجاد کند 

و تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری 
و در صورت ارتکاب گناه در توبه را مسدود نکرده است .


در کیفر تو شتاب نداشته 
و در توبه و بازگشت بر تو عیب نگرفته است .

در آنجا که رسوایی سزاوار توست رسوا نساخته 

و برای بازگشت به خویش شرایط سنگینی مطرح نکرده است .

در گناهان تو را به محاکمه نکشیده 

و از رحمت خویش ناامیدت نکرده 

بلکه بازگشت تو را از گناهان نیکی شمرده است .

هر گناه تو را یکی , و هر نیکی تو را ده به حساب آورده 

و راه بازگشت و توبه را به روی تو گشوده است .

هر گاه او را بخوانی ندایت را میشود

و چون با او راز دل گویی راز تو را میداند .

پس حاجت خود را با او بگوی 

و آنچه در دل داری نزد او بازگوی 

غم و اندوه خود را در پیشگاه او مطرح کن 

تا غمهای تو را بر طرف کند 

و در مشکلات تو را یاری رساند ."

امام علی علیه السلام (نهج البلاغه)